ΕΓΩΙΣΜΟΣ – ΑΡΘΡΟ : ΤΣΙΦΛΙΔΗ Σ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ – ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΕΝΗΛΙΚΩΝ
Ο εγωισμός είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας των ανθρώπων όπου δημιουργείται ανάλογα με το είδος, την ένταση και την συχνότητα που ζει το κάθε άτομο στην καθημερινότητά του, εμφανίζεται συχνά σε άτομα που δεν μπορούν ή καταθέτουν τα όπλα στην μάχη που δίνουν με το κατεστημένο και δημιουργούν μια διαφορετική εικόνα από αυτή που κρύβει μέσα του το άτομο αυτό ως προσωπική και μετά ως κοινωνική εικόνα . Τα συμπτώματά που δείχνει ένα τέτοιο άτομο με τα χαρακτηριστικά του εγωιστή, είναι : είναι αλώβητο και ισχυρογνώμων, είναι ποιο δυνατό γιατί κλείνετε στον εαυτό του, είναι σχεδόν ανυπάκουο, όμως ταυτόχρονα και σκληρό, άκαμπτο θα έλεγα, με αγέλαστο προσωπείο, θέλει συνήθως να μην δείχνει αυτή την εικόνα του προς τα έξω και προσπαθεί να την κρύψει από τα άτομα που είναι απλά γνωστά γύρω του. Τα δικά του άτομα όμως αντιλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό την αλλαγή της συμπεριφοράς του, αλλά δεν τα επιτρέπει να φέρουν άποψη ή γνώμη απέναντι στην γνωμάτευση που έχουν κάνει για αυτό το άτομο.
Ο εγωισμός δεν έχει φύλο ή ηλικία, έχει όμως διαφορετικούς τρόπους έκφρασης για τους άνδρες και γυναίκες.
Έχουν τεθεί πολλά ερωτήματα κατά καιρούς σε επιστημονικό, ψυχολογικό ή κοινωνικό περιβάλλον, αν δηλαδή τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μια εγωιστική προσωπικότητα, είναι κυρίως κληρονομικά ή δημιουργήθηκαν μεταγενέστερα .
Τα χαρακτηριστικά του εγωιστή, συνήθως μεταβιβάζονται κληρονομικά μέσα από τα γονίδια και το DNA της οικογένειας του, ή δημιουργούνται ως μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού του, για να συμβάλουν ή να επιβάλουν για την επιβίωση της προσωπικότητας του ατόμου, όπου αναπτύσσονται σε ορισμένους όμως ανθρώπους προκειμένου να επιβληθούν ή να επιβιώσουν σε ένα ανταγωνιστικό εξωτερικό περιβάλλον, από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, πρώτα στο περιβάλλον της οικογένειας τους όπου μεγάλωσαν, έως και το σημερινό περιβάλλον που δημιούργησαν ως άτομα σήμερα.
Πως αναγνωρίζουμε ένα άτομο με τα ιδιαίτερα αυτά στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίσουν έναν άνθρωπο ως εγωιστή ;
Τον εγωιστή τον χαρακτηρίζουμε ως έναν άνθρωπο που καταρχήν βάζει πρώτα τις προσωπικές του ανάγκες, αδιαφορώντας ή υποτιμώντας τις ανάγκες του συντρόφου του και μετά όλων των άλλων οικείων ή απλά γνωστών ατόμων γύρω του.
Το άτομο που είναι εγωιστής απαιτεί να έχει πάντοτε τον έλεγχο των καταστάσεων, σαν να έχουν αλλάξει ρόλους με το σύντροφό του ή άλλα άτομα, δεν συμβιβάζεται και δεν κάνει σχεδόν ποτέ πίσω στις απόψεις του, τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις του.
Θέλει να χειρίζεται τους γύρω του, δημιουργώντας τους πολλές φορές ανασφάλεια ότι αυτοί πρέπει να νιώθουν ντροπή και ενοχές.
Ο εγωιστής δεν μοιράζεται τα λάθη του με τις σχέσεις του και φυσικά δεν παραδέχεται ποτέ τα δικά του λάθη, γιατί πολύ απλά δεν τα αντιλαμβάνετε.
Αδιαφορεί εντελώς και πολύ απλά δεν ακούει τους άλλους με τις απόψεις τους, οι οποίες είναι αντίθετες συνήθως από τις δικές του, ή πολύ απλά δεν της παραδέχεται.
Δείχνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο στον εαυτό του, τα επιτεύγματα του και θεωρεί τον εαυτό του πολύ ανώτερο από τους άλλους, θέλει να τους εξουσιάζει.
Ο εγωισμός αρχίζει από το σημείο που παύουμε να συμβιβαζόμαστε με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, προτάσσουμε πάνω από όλα τις δικές μας ανάγκες συνεχώς, πάνω από τις ανάγκες των άλλων και λειτουργούμε μόνο και αποκλειστικά με γνώμονα τον εαυτό μας.
Ο εγωισμός δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με την αυτοεκτίμηση και με την αυτοφροντίδα που είναι απαραίτητο να επιδεικνύει κάποιος για τον εαυτό του και τα οποία είναι πολύ διαφορετικά πράγματα από τον εγωισμό.
Σαφώς πρέπει να διεκδικούμε τα θέλω μας, να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και τις ιδέες μας, να βάζουμε τα όρια μας, να μην δεχόμαστε να μας προσβάλουν ή να μας υποτιμούν, να απαιτούμε τον σεβασμό και να επιδιώκουμε το καλύτερο για να προχωρήσουμε μπροστά, πρέπει όμως να μάθουμε να συγχωρούμε και να μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας, διαφορετικά θα μείνουμε μόνοι μας χωρίς να το συνηδητοποιήσουμε.
Υπάρχει η άποψη καθώς και η συμβουλή, σε παιδιά και εφήβους, όπως και σε ενήλικες οι οποίοι είναι περισσότερο υποχωρητικοί και λιγότερο ανταγωνιστικοί, πως πρέπει να γίνουν λίγο εγωιστές προκυμμένου να μην “χαθούν” σε έναν σκληρό και υπολογιστικό κόσμο.
Εδώ τίθεται το εξής ερώτημα. Είναι άραγε ευτυχισμένος ή αισθάνεται πλήρης ο άνθρωπος που λειτουργεί εγωιστικά και με βάση τις προσωπικές του ανάγκες ;
Ενδείξεις προς τον εαυτό μας ότι είμαστε εγωιστές.
- Ο εγωιστής είναι βασικά ένας άνθρωπος με ουσιαστικές ελλείψεις κοινωνικών και διαπροσωπικών δεξιοτήτων. Ο εγωιστής δεν είναι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος, ευχαριστημένος και πλήρης, όπως λάθος πολλές φορές πιστεύουμε, έχει αρκετά προσωπικά και κοινωνικά κενά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πρέπει να το αντιληφθεί, ή να του δώσει να καταλάβει κάποιος από το περιβάλλον του, το θέμα όμως είναι ότι δεν παραδέχεται τα λάθη του.
- Ο εγωιστής είναι ένας άνθρωπος που σπαταλά μεγάλα αποθέματα ενέργειας προκειμένου να κρατήσει την επιβολή και την κυριαρχία του στους άλλους. Κάθε μορφή αμφισβήτησης του, αποτελεί φοβερό πλήγμα για την προσωπικότητα του και τη δύναμη του. Για αυτό πολλές φορές και ιδίως όταν τα χρόνια περνούν, καταλήγει σε κατάθλιψη ή απόσυρση από τη ζωή και τα κοινά, χωρίς να κάνει προσπάθειες επανένταξης, ή να ζητήσει την βοήθεια των ειδικών ιατρών.
- Σίγουρα εκ’ των πραγμάτων, ένας εγωιστής καταλήγει να ζει σε ένα μόνιμο κλίμα έντασης, υπό τον φόβο, μη τυχόν χάσει τα κεκτημένα του, τη δύναμη και την επιβολή του προς τους άλλους. Οι καυγάδες και οι μόνιμες αντιπαραθέσεις καθώς και οι ανταγωνισμοί με τον σύντροφό του ή τους οικείους του, είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής του και δεν μπορεί να αντιληφθεί το πώς συμπεριφέρετε στους γύρω του. Όλα αυτά συχνά συνοδεύονται από εκρήξεις θυμού, απότομη ομιλία με μεγάλη ένταση για να επιβάλει το δικό του, επιθετική συμπεριφορά. Ένας εγωιστής όταν μειώνετε έστω και για μία μονάχα στιγμή, χάνει τον έλεγχο του και γίνεται εκδικητικός.
- Ο εγωισμός έχει πολλά μελανά στοιχεία, καθώς και πλήθος ανασφαλειών για τις δυνατότητες που έχει το άτομο αυτό να κερδίζει, ή να εισακούεται, ή ακόμη και να επιβάλετε σε όλους γύρω του.
- Ο εγωιστής μπορεί να κρύβει παλιούς και νέους φόβους του, όπως της εγκατάλειψης, της στοργής, του θανάτου και πλήθος ανασφάλειες για το πόσο το άτομο μπορεί να αγαπηθεί και να εκτιμηθεί πραγματικά από τους άλλους.
- Μπορεί να έρχεται σαν απόρροια, δύσκολων παιδικών χρόνων, καθηλώσεων, έλλειψης ουσιαστικής φροντίδας, πατρικής στοργής και αγάπης, ή έλλειψης σεβασμού στο πρόσωπό του.
Μακροχρόνια οι άνθρωποι που ζουν δίπλα σε εγωιστικές προσωπικότητες, σύντροφοι, οικογένεια, φίλοι, κουράζονται και πολλές φορές αποχωρούν από αυτή τη σχέση, χωρίς οι εγωιστές να δίνουν μάχη για να αλλάξουν την προβληματική συμπεριφορά τους απέναντι στους οικείους τους, αφού οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται την ζημία που προκαλούν με την συμπεριφορά τους. Σε κανέναν δεν αρέσει να συναλλάσσεται κάτω από καθεστώς εξουσίας σε ένα κενό συναισθηματικά ή επικοινωνιακά περιβάλλον από έναν εγωιστή χαρακτήρα. Είναι απλά κουραστικός για τους γύρω του και το περιβάλλον του.
Ο εγωιστής ταλαιπωρεί στην κυριολεξία τον ίδιο του τον εαυτό, όπως και το οικείο και κοινωνικό περιβάλλον γύρω του. Με έναν τελείως διαφορετικό και μοναδικό, δικό του τρόπο όμως που δεν τον κατανοεί ούτε ο ίδιος, γιατί δεν αντιλαμβάνετε το πώς πρέπει να συμπεριφέρετε σε άτομα που δείχνουν ότι τους αγαπούν και πως θέλουν να τους προσέχουν με σκοπό να επανενταχθούν στο κοινωνικό περιβάλλον.
Ένας εγωιστής άνθρωπος, όσο περισσότερο διερευνά τις σχέσεις με τους γύρω του και τον εαυτό του, αρκεί βέβαια να το αντιλαμβάνετε αυτό, τόσο περισσότερο αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του για την συμπεριφορά του στους γύρω του, εφόσον όμως μπορεί και αντιλαμβάνετε πως έχουν τα πράγματα στο περιβάλλον του, τότε έχει λιγότερη ανάγκη να επιβάλλεται και να θέλει να επιδεικνύεται στους γύρω του για να πάρει δύναμη και αξία. Είναι δείγμα και απόδειξη ψυχικής υγείας που επανήλθε από την κατάληψη του εγωισμού. Είναι η ανάγκη και η ευθύνη προς τον εαυτό του να διορθώσει τα λάθη του, καθώς και ανάληψη προσωπικής ευθύνης στις σχέσεις του με σκοπό να επανενταχθεί.
Οι δικοί μας άνθρωποι βρίσκονται δίπλα μας για να μας φροντίζουν ως συνοδοιπόροι της ζωής μας και όχι ως πηγές άντλησης την ενέργειας και υπομονής τους.
Οι ισότιμες σχέσεις απαιτούν άτομα που μπορούν να απαρνηθούν για χάρη της ΑΓΑΠΗΣ, της συντροφικότητας και της σχέσης τους, το ΕΓΩ ΤΟΥΣ.
